Hindistan’da UNESCO Kültürel Miras listesine giren yerler ve kabul tarihleri ektedir.
UNESCO Kültürel Miras Listesi
Hindistan’da UNESCO Kültürel Miras listesine giren yerler ve kabul tarihleri ektedir.
Ajanta ve Ellora Mağaraları (1983) – Maharashthra Eyaleti
Agra Fort – Agra (1983) – Uttar Pradesh Eyaleti
Tac Mahal – Agra (1983) – Uttar Pradesh Eyaleti
Mahabalipuram’daki anıtsal yapılar (1984) – Tamil Nadu Eyaleti
Güneş Tapınağı-Konark (1984) – Odisha Eyaleti
Fetihpur Sikri (1986) – Uttar Pradesh Eyaleti
Antik Şehir – Hampi (1986) – Karnataka Eyaleti
Goa’daki Kilise ve Manastırlar (1986) – Goa Eyaleti
Khajuraho’daki anıtsal yapılar (1986) – Madhya Pradesh Eyaleti
Elephanta Mağaraları – Mumbai (1987) – Maparashthra Eyaleti
Brihadeshvara’daki Chola tapınakları (1987) – Tamil Nadu Eyaleti
Pattadakal’daki anıtsal yapılar (1987) – Karnataka Eyaleti
Sanchi’deki Budist anıtlar (1989) – Madhya Pradesh Eyaleti
Kutub Minaresi, Delhi (1993) – Delhi
Humayun Türbesi, Delhi (1993) – Delhi
Darjeeling Himalaya Demiryolu (1999) – Batı Bengal Eyaleti
Mahabodhi Tapınakları – Bodhgaya (2002) – Bihar Eyaleti
Bhimbetka’daki Kaya Barınakları (2003) – Madhya Pradesh Eyaleti
Chattrapati Shivaji Tren İstasyonu (2004) – Maharashthra Eyaleti
Champaner-Pavagadh Arkeolojik site (2004) – Gujarat Eyaleti
Red Fort Kompleksi – Delhi (2007) – Delhi
Jantar Mantar, Jaipur (2010) – Delhi
Rajasthan dağlarındaki kaleler (2013) – Rajasthan Eyaleti
Rani-ki Vav – Basamaklı Kuyu (2014) – Gujarat Eyaleti
Nalanda Mahavihara Arkeolojik site (2016) – Bihar Eyaleti
Chandigarh şehir planlaması (2016) – Bağımsız Bölge
Gotik Sanatlar – Mumbai (2018) – Maharasthra Eyaleti
Jaipur Şehri (2019) – Rajasthan Eyaleti
Dholavira – Harappa Uygarlığı kenti (2021) Gujarat Eyaleti
Kakatiya Rudreshwara (Ramappa) Tapınağı (2021) – Karnataka Eyaleti
Unesco açıklaması : Halk arasında Ramappa Tapınağı olarak bilinen Rudreshwara, Telangana Eyaletindeki Haydarabad’ın yaklaşık 200 km kuzeydoğusundaki Palampet köyünde yer almaktadır. Kakatiyan döneminde (1123-1323 CE) Rudradeva ve Recharla Rudra hükümdarları altında inşa edilen duvarlı bir kompleksteki ana Shiva tapınağıdır. Kumtaşından yapılma tapınağın inşaatı 1213’de başladı ve yaklaşık 40 yıl boyunca devam ettiğine inanılıyor. Bina, çatı yapılarının ağırlığını azaltan “yüzer tuğlalar” olarak adlandırılan hafif gözenekli tuğlalardan yapılmış belirgin ve piramidal bir Vimana (yatay basamaklı kule) ile oyma granit ve doleritten dekore edilmiş kirişler ve sütunlara sahiptir. Tapınağın yüksek sanatsal kaliteye sahip heykelleri, bölgesel dans geleneklerini ve Kakatiyan kültürünü göstermektedir. Ormanlık bir alanın eteklerinde ve tarım alanlarının ortasında, Kakatiya tarafından inşa edilmiş bir su deposu olan Ramappa Cheruvu kıyılarına yakın bir yerde bulunan yapı için ortam seçimi, tapınakların olması gerektiği dharmik metinlerde onaylanan ideolojiyi ve uygulamayı takip etti. Tepeler, ormanlar, kaynaklar, akarsular, göller, su toplama alanları ve tarım arazileri dahil olmak üzere doğal bir ortamın ayrılmaz bir parçasını oluşturacak şekilde inşa edilmiştir.
Ahmedabad Tarihi Şehri (2021) – Gujarat Eyaleti
Unesco açıklaması: 15. yüzyılda Sultan Ahmed Şah tarafından Sabarmati nehrinin doğu kıyısında kurulan surlarla çevrili Ahmedabad şehri, saltanat döneminden, özellikle Bhadra kalesi, Kale şehrinin surları ve kapıları ve sayısız mimari mirasa sahiptir. cami ve mezarların yanı sıra daha sonraki dönemlerin önemli Hindu ve Jain tapınakları vardır. Kent dokusu, kuş yemlikleri, kamu kuyuları ve dini kurumlar gibi karakteristik özelliklere sahip, kapılı geleneksel sokaklarda (puralar) yoğun şekilde gruplanmış geleneksel evlerden (pols) oluşur. Şehir, günümüze kadar altı yüzyıl boyunca Gujarat Eyaletinin başkenti olarak gelişmeye devam etti.
Surlarla çevrili Ahmedabad şehri, 1411’de Sultan Ahmed Şah tarafından Sabarmati Nehri’nin doğu kıyısında kurulmuştur. Altı yüzyıl boyunca Gujarat Eyaletinin başkenti olarak gelişmeye devam etti.
Eski şehir, yüzyıllar boyunca büyük ölçüde varlığını sürdüren kurgusu ile arkeolojik bir varlık olarak kabul edilir. Kent arkeolojisi, Sultanlık öncesi ve Saltanat dönemlerine ait kalıntılar temelinde tarihi önemini güçlendirmektedir.
Saltanat dönemi anıtlarının mimarisi, tarihi şehrin çok kültürlü karakterinin eşsiz bir birleşimini sergiler. Bu miras, diğer dini yapılarda vücut bulan tamamlayıcı geleneklerle ve kendine özgü “haveliler” (mahalleler), “pols” (kapılı konut ana caddeleri) ve khadkis (pollere iç girişler) ile eski şehrin çok zengin yerli ahşap mimarisi ile ilişkilidir. Bu sonuncular, aynı zamanda Ahmedabad’ın kentsel mirasının ayrılmaz bir bileşenini oluşturdukları için, topluluk organizasyon ağının bir ifadesi olarak sunulmaktadır.
Tarihi şehrin ahşap esaslı mimarisi olağanüstü bir öneme sahiptir ve mirasının en eşsiz yönüdür. Ahmedabad’ın kültürel geleneklere, sanat ve zanaatlara, yapıların tasarımına, malzeme seçimine ve işgalcilerle kültürel bağlantılarını vurgulayan mitler ve sembolizmle olan bağlantılarına önemli katkısını gösterir. Kentin konut mimarisinin tipolojisi, mirasının önemli bir parçasını oluşturan topluma özgü bir işleve ve bir aile yaşam tarzına sahip bölgesel mimarinin önemli bir örneği olarak sunulmakta ve yorumlanmaktadır. Birçok dine (Hinduizm, İslam, Budizm, Jainizm, Hristiyanlık, Zerdüştlük, Yahudilik) ait kurumların varlığı, Ahmedabad’ın tarihi kentsel yapısını çok kültürlü bir arada yaşamanın istisnai ve eşsiz bir örneği haline getirir.
UNESCO Doğal Miras Listesi
Hindistan’da UNESCO Doğal Miras listesine giren yerler ve kabul tarihleri ektedir.
Kaziranga Milli Parkı (1985) – Assam Eyaleti
Keoladeo Milli Parkı (1985) – Rajasthan Eyaleti
Manas Vahşi Yaşam bölgesi (1985) – Assam Eyaleti
Nanda Devi ve Çiçekler Vadisi Ulusal Parkı (1988) – Uttarakhand Eyaleti
Sunderban Milli Parkı (1987) – Batı Bengal Eyaleti
Batı Ghatları (2012) – Gujarat, Karnataka, Goa, Maharashtra, Kerala ve Tamil Nadu Eyaletleri
Büyük Himalaya Milli Park Koruma Alanı (2014) – Himachal Pradesh Eyaleti
Khanchenjunga Milli Parkı (2016) – Sıkkım Eyaleti
