Yazı dizimizde Sih dininin çeşitli Guruları hakkındaki destanları aktarıyoruz. Sih Guruları Hikayesi 7 yazısında ekli olan fotoğraflar Delhi’de Chandi Chowk yakınındaki Bhai Mati Das – Sih müzesinde sergilenmekte olan orijinal tablolardan alınmıştır. Açıklama yazılarının bir kısmı her fotoğrafın yanındaki metinlerden alınmış bilgiler, bir kısmı ise kendi araştırmalarım ile derlediğim bilgilerdir.
Bu serinin yedinci bölümünde Guru Har Rai, Guru Har Krishan ve Guru Tegh Bahadur hakkındaki destanları sunuyoruz.
Her dinde çeşitli dini kişilikler hakkında pek çok hikayeler ve destanlar anlatılır. Bu destanların doğru olup olmadığı, anlatılanların abartılı olup olmadığı pek de sorgulanmaz. Belki de doğru olan davranış bunları sorgulamadan oldukları gibi kabul etmektir.
Guru Har Rai
Doğum tarihi : 16 Ocak 1630
Doğum yeri : Kiratpur Sahib, Lahore
Guruluk dönemi : 1606 – 1644
Babası : Baba Gurditta, Annesi : Mata Nihal Kaur
Eşi : Mata Krishan Devi, Kishan Kaur,
Çocukları : Baba Ram Rai, Guru Har Krishan
Ölüm tarihi ve yeri: 6 Ekim1661 – Kiratpur Sahib, Lahore
Büyükbabası Guru Har Gobind tarafından başlatılmış olan askeri gelenekleri devam ettirdi. 2200 atlı askeri her an hazır bulundururdu.
Guru Har Rai bir barış adamı olmasına rağmen, daha önce büyükbabası Guru Hargobind tarafından oluşturulan silahlı Sih Savaşçıları birliğini (Aziz Askerler) korudu ve dağılmasını önledi. Sihlerin askerlik ruhunu güçlendirdi. Ancak hiçbir zaman Babür İmparatorluğu ile doğrudan siyasi tartışmalara ve silahlı çatışmalara girmedi. Bir keresinde Dara Shikoh’un Alemgir’in güçlerinin ellerinden kurtararak güvenli bir şekilde kaçmasına yardım etti.
Malwa ve Doaba bölgelerine yaptığı geziden dönerken Muhammed Yarbeg Han komutasındaki bin kişilik bir silahlı kuvvet, Gurunun kafilesine saldırdı. Bu saldırı Guru’nun birkaç yüz aziz askeri tarafından büyük bir cesaret ve yiğitlikle geri püskürtüldü. Düşman ağır bir can kaybına uğradı ve olay yerinden kaçtı. Bu kendini koruma taktiği sözde şiddetsizlik teorisini benimseyenler için bir örnek oldu.
Guru, 1661de en küçük oğlu olan beş yaşındaki Har Krishan’ı Sekizinci Sih Gurusu olarak işaret etti.
Kiratpur Sahib Bahçesi
Guru Har Rai, Kiratpur Sahib’de bir Ayurvedik bitkisel ilaç hastanesi ve bir araştırma merkezi kurmuştur. O bölgede bir hayvanat bahçesi de vardı. Bir keresinde Şah Cihan’ın en büyük oğlu Dara Shikoh bilinmeyen bir hastalıktan dolayı ciddi şekilde hastalanmıştı. Ülkedeki ve yurtdışındaki en iyi doktorlara danışıldı, ancak hiçbir iyileşme sağlanamadı. Sonunda imparator, oğlunun tedavisi için Guruya ricada bulundu. Guru Her Rai bu isteği kabul ederek, bazı nadir ilaçları imparatorun elçisine teslim etti. Bu ilaçlar ile Dara Shikoh’un hayatı kurtuldu. İmparator Şah Cihan, tüm kalbiyle teşekkür etti ve ona bir miktar “Jagir” (küçük bir arazi) vermek istedi, ancak Guru bunu kabul etmedi.
Bir keresinde Guru Har Rai bahçede dolaşıyordu. Bir gül parçası dalından koparak düştü ve onun eteklerine çarptı. Guru Hargobind, onun yanındaydı, sempati ve tevazu ile torunu Har Rai’ye çiçeklerin ve bitkilerin de yaşayan organizmalar olduğunu ve bu düşme olayını zaman zaman tekrarladıklarını söyledi. Guru Har Rai bu açıklamayı bütün yaşamı boyunca unutmadı.
Kiratpur Sahib Park alanı 1627 yılında 6. Guru Hargobind tarafından kurulmuştur. Burası Müslüman bir aziz olan Pir Buddan Şah’ın anısıyla da ilişkilendirilmektedir. Burası Sihler için kutsal bir yerdir. Guru Nanak Dev’in burayı bir çölden farksız olduğu zamanlarda ziyaret ettiği söylenir. Guru Hargobind hayatının son birkaç yılını burada geçirmiştir. Guru Har Rai ve Guru Har Krishan da burada doğmuş ve burada Gurgadi (Guruluk) almışlardır.
Guru Har Krishan
Doğum tarihi : 23 Temmuz 1656
Doğum yeri : Kiratpur Sahib, Lahore
Guruluk dönemi : 1661 – 1664
Babası : Guru Har Rai / Annesi : Mata Krishen Kaur
Eşi : –
Çocukları : –
Ölüm tarihi ve yeri: 30 Mart 1664 – Delhi
Guru Har Krishan’ın Delhi gezisi
İmparator Alemgir, Guru Har Krishan’ın artan popülaritesini duymaktan memnun değildi. Genç Guru’dan, babası Guru Har Rai’ye yaptığı gibi Delhi’deki Darbar’ını (Saray toplantısı) ziyaret etmesini istedi. Har Rai, Delhi’ye kendisi gitmeyip, büyük oğlu Ram Rai’yi imparatorun sarayına gönderdi.
Ölümünden önce Alemgir’in Sihlerin bir sonraki Gurusu olarak Ram Rai’yi tercih ettiğinin farkında olan Guru Har Rai, oğlunu Alemgir ile asla görüşmemesi konusunda uyarmıştı. Guru Har Krishan, Ropar, Banur ve Ambala’dan geçerken, yeni Gurularıyla tanışma fırsatını bekleyen müritleriyle buluşmak için sık sık mola verdi.
Guru Har Krishan (Eski) Delhi şehri bir salgın hastalığın pençesindeyken dar sokaklardan geçerek tüm şehri dolaştı ve hiçbir ayrım gözetmeksizin acı çeken herkese yardım etti.
Sağır ve dilsizin dile gelmesi
Bir gün Guru yoldayken bir Sih şöyle konuştu: “Buraya Peşaver, Kabil ve Keşmir’den inanmış kişiler geliyor. Burada bir gün kal ki seni görmeye şansları olsun, üstad.” dedi, Guru, bunu kabul etti.
Durakladıkları köyde Lal Chand adında bir Pandit (Hindu din adamı) yaşıyordu ve hem kastıyla hem de dini bilgileriyle çok övünüyordu. Guru’yu görmeye geldi ve alaycı bir şekilde şöyle konuştu: “Guru Nanak’ın Gaddi’sinde (tahtında) oturduğun söyleniyor. Peki eski dini kitaplar hakkında ne biliyorsun?” Pandit’i dinleyen Guru Har Krishan, “Bhagavad Gita’nın anlatımlarını başarılı bir şekilde yaparsam, zengin ve yetenekli bir aileden geldiğim için bunları âlimlerden öğrenmiş olmam gerektiğini söyleyerek hakkımda şüphe duyacaksınız. Bunun yerine, bana büyük bir aptal veya çok cahil birini bulun ve onu Darbar’ımıza çağırın.”
Lal Chand, bu durum için uygun olduğunu düşündüğü bir kişiyi buldu. Bu kişi, Chajju Ram adında sağır ve dilsizdi, tamamen eğitimsiz ve fakir biriydi.
Chajju Ram, Guru’nun Darbar’ına getirildi. Pandit, bu aptal kişinin Bhagavad Gita’nın çevirisini yapmak şöyle dursun, asla konuşamayacağını düşünerek çok mutluydu. Guru hemen Panditin bu düşüncesini yakaladı ve Chajju Ram’a “Shubh Disht” (Lütuf Gözü) ile baktı. Yüzünde bir gülümseme ile alnına kutsal bir şekil çizdi. Böylece tüm ilahi bilgiler Chhajju’nun kalbine yerleşti. Chhajju Ram’ın yüzü, elde ettiği içsel bilgiyi yansıtmaya başladı. Yüzü aydınlandı. Daha sonra konuşabildi.
Pandit, Bhavad Gita’dan en zor ayetlerinden birisinin tercüme edilmesini istedi. Chhajju Ram, ayetin en yüce çevirisini yaptı. Bu, öyle bir çeviriydi ki, Pandit daha önce hiç böyle sözler duymamıştı. Hayretler içinde kaldı.
Guru Har Krishan’ın önünde secde etti. Büyük bir alçakgönüllülükle yalvardı: “Senin büyüklüğünün eşsiz olduğunu fark ettim. Sen, ey Guru Har Krishan, beni bu dünya okyanusundan kurtar. Bana merhamet et.”
Guru Tegh Bahadur
Doğum tarihi : 1 Nisan 1621
Doğum yeri : Amritsar
Guruluk dönemi : 1664 – 1675
Babası : Guru Hargobind – Annesi : Mata Nanaki
Eşi : Mata Gujri,
Çocukları : Guru Gobind Singh
Ölüm tarihi ve yeri: 11 Kasım 1675 – Delhi
Govind Rai’nin doğumu
1666 yılında Guru, eşini, aile üyelerini ve Sih sangatını Patna’da bıraktıktan sonra doğuya, Bihar, Assam ve bugünkü Bangladeş bölgelerine doğru seyahat etti.
Bu sırada eşi Mata Gujri bir bebek bekliyordu ve bu yüzden seyahat etmiyordu. Guru Tegh Bahadur ile evliliğinin üzerinden otuz dört yıl geçmişti. 5 Ocak 1666 Cuma günü, Mata Gujri bir erkek çocuk doğurdu. Çocuk çok zayıf ve küçücük doğmuştu. Anne, buna rağmen bebeğin görkemli duruşuna hayran kaldı. Bebeğin doğum haberini iletmek için işaret bekleyen kurye hemen yola çıkartıldı. İleride Guru olacak olan Gobind Rai, Bihar eyaletindeki Patna şehrinde doğmuş oldu.
1670’te Patna’ya dönen Guru, ailesine Pencap’a dönmeleri talimatını verdi. Gobind Rai’nin doğduğu ve ilk çocukluğunu geçirdiği evin yerinde şimdi Sri Patna Sahib Gurdwara, bulunmaktadır.
Gobind Rai, Mart 1672’de ulaştığı Sivalik tepeleri eteklerindeki Anandpur’a götürüldü ve burada Pencapça, Braj dili, Sanskritçe ve Farsça okuma ve yazmayı içeren eğitim aldı.
Sih Guruları Hikayesi 7 Keşmirli panditler ve Guru Tegh Bahadur
Alemgir, Keşmir’in Brahman Panditlerini din değiştirtebilirse, onların milyonlarca takipçisinin de İslam’a geçeceğini tahmin ediyordu. Bunun için Panditleri ölümle tehdit etti. Ya din değiştirme ya da ölüm gibi bir ikilemde kalan Panditler Guru Tegh Bahadur’dan yardım istedi.
Konu “Zavallı Brahminleri savunmak için Guru’dan daha iyi kim olabilir?” aşamasına geldi. Guru Tegh Bahadur gülümseyerek ibadet özgürlüğü hakkını savunmaya karar verdi. Heyete Alemgir’e Guru Tegh Bahadur’ı dininden döndürebilirse kendilerinin de memnuniyetle İslam’a geçeceklerini bildirmesini istedi. Bunun üzerine Alemgir, Guru Teg Bahadur’u İslam’a döndürmek için elinden geleni yaptı ama boşuna. Guru’ya ölene kadar işkence etti. Guru böylece haklı olarak “Hind di chaadar” – Hindistanın Kalkanı- olarak adlandırıldı.
