Hindistan’ın yerli halklarından birisi olan Dravid’ler günümüz İran’ı yakınlarındaki bir bölgeden göç etmiştir. Dravid kültürünün özellikleri arasında en önemlileri şöyledir. Bunlar Hindistan bölgesinde yerli avcı toplayıcılarının çoğunu yerlerinden etmiş olan “Neolitik dönem Zagros tarımcıları” ile bağlantılı bir kavimdi.
Çeşitli uygarlıklar
Güney Hindistan tarih boyunca çeşitli kültürlerin etkisi altında kalmış ve bu bölgede çeşitli krallıklar kurulmuştur.
Bunlardan bazıları şöyledir:
– Güney Dravid bölgesi (Tamilakam) yaklaşık 3 bin yıl süresince yerli Cholas, Cheras, Pandyas gibi kabilelerin yönetiminde kaldı.
– Dekkan bölgesi Maurya, Satavahana ve Vijayanagara kralları tarafından yönetildi.
– Bölge, Delhi sultanlığı, Bahmaniler, Mughaller ve Nizamların fetihleriyle İslam etkisi altında daha çok kaldı.
– Telugu Satavahana’ları Mauryalar’ın çöküşünden sonra önem kazanmıştır.
Dravidlerde din
Dravidlerin en eski dini inançları İndüs Vadisi Uygarlığı halkının inançlarına benziyordu. Çoğunlukla animistik inançlara sahiptiler ve bir ana tanrıçaya inanıyorlardı.
Daha sonra Sangam (Budist) döneminde, Dravidyan inançları Vedik, Budist ve Jain dinlerinin etkisi altında kaldı. Bu dönemde bilge Tolkappiyar tarafından birçok Vedik tanrıya Tamilce isimler verildi. Bunlardan bazıları şöyledir.
Murugan ve Sivan gibi tanrılar, başlangıçta Dravidya tanrılarıydı, daha sonra Vedik dine kabul edildiler.
Adi Shankara’nın Hinduizmi yeniden canlandırmasıyla Vedik inançlar Budist ve Jain inançlarını gölgede bıraktı ve Hinduizm, Güney Hindistan’daki diğer dinlerin önüne geçti.
Güney Hindistan’da sadece bu bölgede inanılan ve kuzey Hindistan’daki inançlarda bir karşılığı olmayan pek çok yerel tanrı ve tanrıçalar bulunmaktadır. Bunlar arasında Devi Kanyakumari ve Meenakshi Devi gibi tanrıçalar sayılabilir. Bunlara tapan ilgili topluluklar vardır.
Ayrıca, Dravidyan halkı atalarına güçlü bir şekilde inanır ve onlara büyük önem verirdi. Atalara da tanrılar gibi dua edilirdi. Aadi Amavasai denilen törenler Dravidyanlara özgü atalara tapınma törenleridir.
Tanrılara hayvan kurban etme de Dravidyan kültüründe yaygındı. Ayrıca Kannada dilinde Virakallu, Telugu dilinde Viragallu, Tamil dilinde Natukal olarak bilinen Kahraman Taşı kavramı da vardı. Bu taşlar bir savaşta ölen askerleri anmak için yapılırdı.
Orta Hindistan’dan Gondlar, Kurukhlar gibi daha az bilinen Dravidyan kökenliler günümüz Hindistan’ında Yerel Kabile Toplulukları kategorisine alınmıştır. Bu kabilelerin dini uygulamaları erken Dravidyanlar’ın kültürleri hakkında araştırmacılara fikir vermektedir.
Dil
Dravidyan dilleri günümüzde iki ayrı bölgede konuşulmaktadır. Bunların birincisi olan Güney Hindistan bölgesinde kullanılan dilde birçok kelime Sanskrit dilinden geçmiştir. İkinci bölge olan Batı Pakistan’da konuşulan Dravidyan kökenli dillerde ise pek çok kelime Farsça’dan aktarmadır.
İndüs Vadisi Uygarlığı’nın çöküşünden sonra antik Dravidyan dili kaybolmuş o dilden türetilmiş olan Tamil dili yaygınlaşmıştır. Onu Telugu, Malayalam, Kannada gibi büyük diller izlemiştir. Gondi, Kurukh gibi diller ve Pakistan’daki Brahui gibi diller yerel diller sınıfındadır. Güney Dravidya dilleri ayrıca Beary, Tulu, Kodagu, Irula gibi daha az bilinen dilleri de içerir.
Zaman içinde Güney Dravidya dillerindeki orijinal kelimelerin yerine Sanskrit dilinden kelimeler kullanılmaya başlanmıştır. Bu uygulama özellikle Sangam döneminden kalmadır.
Pakistan’daki Brahui halkı da Dravidyan kökenlidir. Zaman içinde İslamlaştırıldılar. Brahuiler bir Dravidyan dili olan Brahui dili kullanır. Bu dil, Fars – Arap karışımı bir alfabe ile yazılır.
Mimari
Güney Hindistan’da başlıca üç tür tapınak mimarisi vardır. Dravidyan tarzı, Gadag tarzı ve Badami-Chalukya tarzı.
Güney Hint tapınaklarında kuzey Hint tapınaklarında bulunan Şikara yapısı yerine Vimana – (eğimli tepe) yapısı kullanılır.
Dans
Sangam dönemine ait dans kitaplarından birisi olan Silapaddikaram’da Tamil dansları, Bharatnatyam dansları sınıfından gösterilmiştir. Kuchipudi, Mohiniyattam gibi tüm klasik dansların kökeninde sanskrit dili vardır ve Sangam döneminden çok daha sonraları ortaya çıkmıştır. Bu klasik dansların dışında, Dravidya kökenli olabilecek birçok halk dansı da vardır.
Bunlardan bazıları
Müzik
Güney Hindistan’da ağırlıklı olarak kullanılan müzik, vedalarla ve sanskrit dili ile de derin bağları olan Karnatik müziktir. Karnatik müzik, bir halk müziği tarzı olarak Dravid kökenli olabilir.
Dravid kültürünün özellikleri festivaller
Festivaller ya kültürel amaçlıdır ya da belirli bir tanrıya adanmıştır. Orta ve doğu Dravidyalılar ile Güney Hindistan kabilelerinin festivalleri animist inançlara dayanır.
Örneğin:
– Onam / Hasat Festivali. Ramayana destanında sözü geçen Kral Mahabali’nin geri dönüşüne dayanır.
– Sarhul festivali, Orta Hindistan’daki Kurukh kabilesinin Sarhul (yeni yıl) festivalidir.
Yemekler
Güney Hindistanda Dosa, İdli ve Vada gibi yiyecekler en çok tanınmış yemeklerdir ve bolca tüketilir. Ama Bisi Bele Bhat, Domatesli Pilav, Peynirli Pilav gibi daha az bilinen birçok yemek de tüketiliyor. Mysore’da Mysore Pak’ı gibi tatlılar da çok popülerdir.
Ragi, Güney Hindistan’da özellikle Tamil Nadu ve Andhra Pradesh eyaletlerinde çok tüketilir. Bu bölgelerde pirinç yemekleri daha zengin insanlar tarafından tüketilirken Ragi, fakir kişilerin yemeği olarak kabul edilir.
Yerel kabileler olan Gondi, Kurukh gibi kabilelerin kendilerine özgü mutfakları vardır.
